عزت...

ازرابطه اى به رابطه دیگر،

بدون کمى درنگ،

کمى رودررو شدن با خود، بد نیست

اینها روان آدمى را فرسوده میکند و فرسودگى آغاز تن دادن به بی ارزشى است.

وقتى بی ارزش میشویم در هر رابطه اى میرویم ، در هر آغوشى دنبال امنیت ایم یا شکوه ،

یه روز چشامون را باز میکنیم میبینیم زنگ تفریح شده ایم ،

مردان و زنان شکارچى ، مجردان بیکار، متاهلین سست بنیاد ...

دلت  حرمت داره،

بدنت حرمت داره،

من میگم بعضى درنگها و اندیشیدنها و نگران بودنها درسته وقتى جامعه مون اینطورى شده،

من میگم تو کشور ما هر خانواده اى یک یا دو تا طلاق داره و همه در حال انکاریم و فرزندان مون تو فشار روانى و مادى پس از طلاق پودر میشوند و کسى را ملالى نیست؛

من میگم جامعه نمیفهمه، خودت که باید بفهمى عزیز!

با عزت زندگى کن