خدایا منو ببخش اگه یه وقتایی فکر میکنم وظیفه ات هست که همه چیز رو بهم بدی و یه جورایی همیشه ازت طلبکارم...
خدایا منو ببخش اگه بابت اون چیزهایی که بهم ندادی اون جور که باید شکرت رو به جا نمی آرم...
خدایا منو ببخش که همیشه تو ناخوشی ها یادم می افته که یه خدایی هم دارم..
خدایا منو ببخش که همیشه برای همه چیز و همه کس به اندازه کافی وقت دارم جز تو..
خدایا منو ببخش که بهت اعتراض میکنم وقتایی که دستم رو با مهربانی می گیری و از پرتگاه نجاتم میدی..
خدایا منو ببخش اگه همیشه به فکر رضای همه ی هیچ ها هستم؛ ولی به فکر رضای تو که همه هستی نیستم..
خدایا منو ببخش که فکر کردن به هیچ ها ، غبار بر دلم نشانده تا نتوانم تو را بشناسم..
خدایا منو ببخش اگه یه وقتایی یادم میره که تو خدایی و من بنده ات...
❌➕
@drahmadhelat
ﮔﺎﻫﯽ ﺧﺪﺍ؛
ﺑﺎ ﺩﺳﺖِ ﺗﻮ...
ﺩﺳﺖِ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ...!
ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﺗﻮ،
ﮔﺮﻩ ﮐﺎﺭ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮑﻨﺪ...!
ﺑﺎ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﺗﻮ،
ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺍﯼ ﺭﺍ ﺳﯿﺮ ﻭ ﻋﺮﯾﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻣﯿﭙﻮﺷﺎﻧﺪ...!
ﺑﺎ ﻗﺪﻡ ﺗﻮ،
ﻣﺸﮑﻠﯽ ﺭﺍ ﺣﻞ ﻣﯿﮑﻨﺪ...!
ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺳﺘﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﺎﺭﯼ ﻣﯿﮕﯿﺮﯼ،
ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺳﺖِ ﺩﯾﮕﺮ ﺗﻮ،
ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﺳﺖ ...
پس دستانت را ببوس...
تو ، معمولا چه وقتهایی خدا رو شکر میکنی؟
بعد از نعمتهاش؟
مثلا غذای روزانه، درآمد ماهانه؟
حالا بیا و گاهی ،موقعی که یه چیزی نمیشه و‌نمیخواد
و‌نمیده، شکرش کن.
گاهی اصرار میکنی و تلاش می کنی و زمین و زمان رو
به هم میبافی که بشه ونمیشه آخرش.
تو با دنیا لج میکنی ..
با خودت و به همه چیزهایی که هستند
ولی وسط خواستن تو، کمرنگ و ترسیده از خشمت، اجازه
ندارند خودشون رو نشون بدهند، با همه لج کردی!
بعد... خیلی بعد شاید، خداوند غافلگیرت می کنه و تو می شینی به قضاوت روزهایی که گذشت، لحظه هایی که گذشت
و عمری که گذشت!
خدا، گاهی از روش های عجیبی برای نشون دادن آینده به
تو استفاده می کنه.
قبول دارم سخت میگذره، تلخ میگذره، ولی وقتی میگذره
و تو ، عین شن کف رودخونه بعد از طوفان، آرام می نشینی کف بستر رود، همون لحظه های آرامش، به یاد لج
و لجبازی های خودت بیفت.
یه کمی توی خلوت خودت خجالت بکش.
یه کمی ذوق کن، یه کمی گریه.
ولی بیشتر از همه،
از همه وقت،
از همه حال شکرش کن.
به زبون دلت شکرش کن...
ببین با ندادنش، نخواستنش، چه چیزایی بهت بخشیده!
بهش اعتماد کن.
یه چشمکی هم بزن به اون چیزایی که داری و مدتیه که نمیخوای از داشتن اونها لذت ببری!
برو، شکر کن و شاد باش.
بهش اعتماد کن.
به نداده هاش، بیشتر از داده هاش اعتماد کن
دل آدم ها چه ساده گرم می‌شود:
به یک دلخوشی کوچک
به یک احوال‌پرسی ساده
به یک دلداری کوتاه
به یک تکان دادن سر، یعنی ترا می‌فهمم
به یک گوش دادن، بدون داوری و نظر دادن
به یک همراه شدن کوچک
به یک پرسش کوتاه:«روزگارت چگونه است؟»
به یک دعوت کوچک به یک فنجان چای
به یک وقت گذاشتن برای تو
به شنیدن جمله « من کنارت هستم»
به یک هدیه بی‌مناسبت
به یک دوستت دارم غیر منتظره
به یک غافلگیری
به یک خوشحال کردن کوچک
به یک نگاه مهربانانه
به یک شاخه گل
فقط همین...
آیا واقعا اعتقاد دارید که پیش از بدنیا آمدن شما خدا دنیا را اداره می کرد؟
آیا واقعا اعتقاد دارید که خدا پس از آنکه شما دنیا را ترک کنید همچنان دنیا را اداره می کند؟
پس چطور است به خدا اجازه نمی دهید وقتی شما در این دنیا هستید او آنرا ادره کند.
همانطور که شبها که خواب هستید دنیا را به او می سپارید
الان هم که بیدارید بگذارید او دنیا را اداره کند.
شما سعیتان را بکنید و بعد دیگر به او توکل کنید...