با امید؛طلوع آفتاب را طلایی تر و غروبش را رنگین تر میبینی.
با امید؛مهر اطرافیان را بیشتر درک میکنی.
با امید؛از غم دیگران غمگین و از شادی آنها خرسند میشوی.
با امید؛از وقوع حوادث نمیترسی و در هنگام بروز واقعه ای دست وپایت را کمتر گم میکنی.
با امید؛بیشتر به دیگران اعتماد میکنی.
با امید؛خوشبینانه تر به دنیا و اتفاقات آن نگاه میکنی و عینک بدبینی را از چشمانت برمیداری.
با امید؛خیلی از وقایع روزانه از بدی به خوبی تغییر حالت میدهند.
تنها کافیست که به قلبت اجازه دهی امید را درون خود جای دهد.
آره ، ادم بدون امید حتی یک لحظه هم نمی تونه زندگی کنه،خیلی متن کاملیه ، آدم نمی دونه چی بگه .
دستت درد نکنه بابت این نوشته های قشنگت عزیزم.
مرسی رضا جونم لطف کردی نظر گذاشتی ممنونم